Küresel davet

NİYE küresel davet?
Türkiye'ye Avrasya'dan Kafkaslar ve Balkanlar'a, Ortadoğu'dan Afrika ve Amerika kıtalarına, Okyanuslar ötesinden Uzakdoğu ve Avustralya'ya kadar her yerden büyük "alaka" ve "sevgi" var!

Çünkü Osmanlı'dan sonra yakın zamanda küresel sömürü, zulüm, emperyalist baskılar çığ gibi büyüdü.
Osmanlı'yı yıkan ve kandan beslenen emperyalistler bu ülkede 200 yıl ecdadına sövmeyi sağlayacak bir sistem kurmak için kolları sıvadı. İnançlarından ne kadar uzaklaştırırsak, gönül coğrafyasına da o kadar uzaylı takılacağımızı biliyorlardı. Ezanımızla oynadılar, "Resmi dinimiz Hristiyanlık olursa çağdaş medeniyetler seviyesine geliriz" diyebilecek cürette Mason milletvekillerini Meclisimize doldurdular. Asla hiç durmadılar. Darbeler yaptılar, bu ülkeye takoz koymak, ezilen halkların hamisi olmamızı engellemek için terör örgütleri kurup karşımıza diktiler. Tam 30 yıl Meclisimizi türban ile uğraştırarak dışarıya kör hale getirdiler. Kafamızı kuma gömdüler. Türkiye son 20 yıldır, nakış gibi dokuyarak, sabırla ve akılla bu aptalca Batı kaynaklı sorunları çözdü veya çözme noktasına geldi.

Kafasını kumdan çıkarıp dışarıya koştu, mazlumların sesi ve hamisi oldu. Gönül vatanlarında milyonlarla kucaklaştı. Sömürgecilerin Afrika'dan kovulmasında dahi büyük rol oynadı. O yüzden 16 Afrika ülkesinden bağımsızlık haracı adı altında yılda 500 milyar dolar alan Fransa'ya Türkiye'nin verdiği destekle sömürülen haklar "Defol" demeye başladı. Fransa, tarihinin en büyük darbelerinden birini indiren Ankara'ya karşı burnundan soluyor. Bu nedenle Başkanları Macron "Suriye'deki PKK'yı yalnız bırakmayacağız. Sonuna kadar destekleyeceğiz" diyor. Son 20 yılda bizden yedikleri Osmanlı tokatları yüzünden serseme döndüler.
Karşı koymaya çalışıyorlar, ellerinde bir tek terör kaldı.
O da yakında ya toprağa ya da tarihe gömülecek.

Çünkü zalimlerin, kandan beslenenlerin, sömüre sömüre doymayanların ve onlara uşaklık edenlerin kazanma şansı asla yok.
Türkiye nerede kan akıyorsa oraya koşuyor. Kanı durdurmak için dünyada en büyük mücadeleyi veren tek ülke oluyor. Etiyopya- Somali savaşını önledikten sonra şimdi de BAE-Sudan arasındaki gerilimi çözmek için harekete geçince gönül vatanımızda yer alan bu ülkelerden sevinç çığlıkları geldi.

İnsanlık fitne ateşleri yakıp, ceset tarlaları oluşturan sömürgeci akbabalar yüzünden adalete, eşitliğe, özgürlük ve barışa hasret kaldı.
Türkiye işte bunu hayata geçirebilen yegane güç olarak öne çıktı. 20 yılda atılan adımlar sonrası Türk Devletleri Teşkilatı, Osmanlı Milletleri Teşkilatı, Mazlum Milletler Teşkilatı gibi görünen veya görünmese de hissettiren sistemler kuruldu. Balkanlar'da bile sadece Müslüman değil, Hristiyan ve diğer dinlere mensup halkların bile kanının akmaması için çaba harcayan, Sırpları dahi kontrol edebilip savaşları durduran bir çekim merkezi çıktı. Rusya ve Ukrayna dahi kan gölünü durdurmak için dünyanın tek umudu haline gelen başkent Ankara'ydı.

Kendi halkını cezaevlerinde her türlü barbarlıkla katleden, toplu mezarlara gömen Esad'ı 12 günde sadece Ankara halledebilir ve barış için umurt doğmasını sağlayabilirdi.
Bir taraftan Siyonistler ve Haçlı-Siyonist ittifaklarının ele geçirdiği süper güç odakları, diğer taraftan bir avuç gözü doymaz zalim zenginler kulübünün oluşturduğu küresel sömürü düzeni, insanları ve insanlığı mahvetme seviyesine ulaştı. Mazlumların çığlık çığlığa "Bizi kurtarın" haykırışları, yeri göğü inleterek "karşılık" arıyor.

İşte bu noktada Osmanlı adaleti, huzuru, barışı tüm mazlumlar için en büyük "ümit" ve "kurtuluş" kaynağı haline geliyor.
Türkiye giderek güçlendikçe, küresel bir sevgi ve ilgi odağı haline dönüşüyor.
Bu sevgi ve ilgi Türkiye'yi büyük bir cazibe merkezi yapıyor. Türkiye adalet, eşitlik, paylaşım ve iş birliği ilkeleri ile yaklaştığından, tüm mazlum ülkeler için "model" oluyor; "ağabey" rolü üstleniyor. İş birliği için tüm dünyadan çağrı üstüne çağrılar alıyor.

Muazzez Abacı'nın okuduğu, gönülleri yakan bir şarkısı var. Bu şarkının en vurucu sözleri şöyle: "İki elim kanda olsa gelirim./ Yeter ki sen çağır beni efendim! Dualarım sana varmak içindir./ Erişilmez bir yerdesin efendim'/ Sen bir yana bütün dünya bir yana./ Bendeki aşk bir Allah'a bir sana!/ Çekilecek derdin varsa ver bana./ Bu can senin ben seninim efendim!" Dizelerdeki gibi gönülden davetler, dualar var Türkiye'ye. Bu davete de merhamet ve sevgiyle, kazan-kazan samimi yaklaşımı ile cansiparane kucak açan bir Türkiye var gönül coğrafyalarında.
Bunun içindir ki Türkiye "Dünya beşten büyük!" diyebiliyor! Bunun içindir ki BM Genel Kurulu'ndaki oylamalarda 160 ülke Türkiye ile aynı oyu kulllanarak tarafını belirliyor.

Yükselen ve mazlumların sesini duyan, onların çığlık ve yakarışlarını ta derinden hissederek "Çekilecek derdin varsa ver bana" diyen Türkiye'nin, bu KÜRESEL DAVETLERE ve çığlıklara kayıtsız kalması mümkün mü? Biz gözyaşı medeniyetinin evlatlarıyız.
Biz Osmanlı torunlarıyız.

Biz küresel adalet ve eşitliğin rol modeliyiz. Biz giderek güçlenen Türkiye'yiz! O yüzden bugün gittiğimiz yeryüzünün her köşesinde "Nerede kaldınız" diyorlar. "Artık geldik ve geliyoruz" diyoruz şükürler olsun. "İki elimiz kanda olsa da geliriz.
Yeter ki sen çağır.
Dualarım sana varmak için" dizeleriyle hem de.