Tuz çoktan kokmuştu

"Siz yeryüzünün tuzusunuz...
Fakat tuz özelliğini kaybederse ona nasıl yeniden tat verilebilir ki!
Artık hiçbir işe yaramadığı için atılıp ayaklar altında çiğnenir.
Siz dünyanın nurusunuz...
Nurunuz insanları aydınlatsın ki, iyi işler görsünler." (Matta İncili, 5:13-16)

***

Bugünkü İnciller, Kuran'ın sözünü ettiği kitap değildir; tahrif edilmiş kelimesini bile yanılgı sayarım; çünkü bunlar bambaşka kitaplardır.
Yine de işte...
Hz. İsa'nın "Dağdaki vaaz"ından yukarıya aldığım pasaj çok şey anlatıyor.
Yahudiler ve Hıristiyanlar hem tuz olma vasıflarını hem de nurlarını kaybedeli çok uzun zaman oldu.
Çağlar geçti...
Bir parça "tuz" kalsaydı içlerinde...
Söyleyin bana...
Paris Olimpiyatları'nın açılışındaki rezillikler sergilenir miydi?

***

Tuz ne işe yarar, bilmeyen yoktur.
Mevcudu, iyiyi, temeli korur, bozulmayı önler tuz...
Ve tat verir...
Kadim topluluklar boşuna mı tuz ile ahitleşiyorlardı?
Tuzu paylaşmak boşuna mı dayanışmak anlamına geliyordu?
Oysa modern Yahudi-Hıristiyan medeniyeti, bütün geleneklerin ve temel hasletlerin üzerinden silindir gibi geçmiştir.
Bir tek İslam öyle ya da böyle direndi.
Bu yüzden Müslümanlara öfkeli bu nursuzlar...
Ya Müslümanlar?
Onlar tuzu biliyor, nuru biliyor, şükür ki...
Lakin kültürel saldırı onlara parıltılı ambalajlara sarılı rafine şeker veriyor.

***

Küreselci çete yeni bir din peşinde, biliyoruz.
Yeni dinin kurgusunu ahı gitmiş vahı bile kalmamış Hıristiyanlık üzerinden ve onu deforme ederek yapmayı planlıyorlar.
Bu bakımdan Paris Olimpiyatları'nın açılışındaki "İsa'nın Son Akşam Yemeği" tablosu rezilliği cüretkâr ve küstah bir ifşadır...
Son akşam yemeğinin travestilerin orjisi olarak resmedilmesine tepki göstermeyi bile beceremeyen "Kilise"ler bize neyi anlatıyor?
Batı dünyasının mahşeri bir dönemin eşiğinde olduğunu...
Kaçamayacaklar bundan...
Fakat unutmamalı...
Globalizm, dünyanın her köşesinin bir ölçüde Batı olmasıdır.
Yani ortalık karışacaksa, her yerde karışacak.

***

NOT DEFTERİ
Ben, kendi hesabıma kalbimle kafam arasında barış istemiyorum; birbiriyle boğuşup dursunlar. İsteğim bu! (UNAMUNO / Yaşamın Trajik Duygusu)