CHP ve DEM’e mahkûm olmak!

Mart 2024 yerel seçimlerine giderken gözler İyi Parti'deki krizde. Akşener'in İmamoğlu ve Yavaş'ı korkaklıkla suçlamasından sonra yeni milletvekili istifaları geleceği konuşuluyor. Ancak asıl zorda olan CHP. Malum, İyi Parti 2019 yerel seçimlerinde CHP ile yaptığı ittifak sonucu hiçbir ilde belediyeyi kazanamamıştı. Bu sebeple İyi Parti için Mart 2024 seçimlerinde "hür" ve "müstakil" olarak yarışmanın başarı kriteri CHP'ye göre daha düşük. 2023 oylarını büyük oranda koruması durumunda Akşener, yeni siyasetini sürdürebilir.
Ancak yeni genel başkan değiştiren CHP'nin İstanbul ve Ankara büyükşehirlerini kaybetmesi ciddi bir kriz demek. İmamoğlu'nun liderlik arayışının büyük ölçüde sıkıntıya girmesi demek.
Daha önemlisi, iki büyükşehrin CHP'de olmasının İmamoğlu ve Yavaş'a nasıl bir siyasi çekim gücü verdiğini İyi Parti'deki "kurumsal operasyonun" ölçeğinden anlayabiliriz. Özel ve İmamoğlu'nun seçim başarısızlığının CHP'ye getireceği erken kurultay havası ve Kılıçdaroğlu'nun dönüşü ihtimali de yabana atılmamalı.
O halde mevcut CHP yönetimi İstanbul ve Ankara'da kazanmak için bütün imkânları seferber ederken küskünler ise olası bir yenilgiye hazırlanacaklar. CHP teşkilatlarının seçimlere ne kadar asılacağı henüz bilinmiyor.
İyi Parti tabanından oy alma çabası da CHP-İyi Parti restleşmelerini artıracaktır. Dahası, İyi Parti ve diğer küçük sağ partiler olmadan CHP'nin "toplumsal tabanda işbirliği" çabası zayıf kalmaya aday. 2019 ve 2023 ittifaklarının kurulduğu siyasi zemin (Cumhurbaşkanı Erdoğan karşıtlığı sermayesi) eski önemini taşımıyor.
Bu durumda CHP özellikle İstanbul'da kazanma iddiasını sürdürebilmek için DEM ile işbirliğine mahkûm. Bunun farkında olan DEM temsilcileri şeffaf müzakere ve işbirliği istiyorlar. "Eşit koşullarda, masa etrafında ve herkesin gözü önünde bir işbirliği" arzu ediyorlar. İyi Parti ve diğer sağ partilerin CHP ile işbirliği yapmadığı bir ortamda böylesi açık bir işbirliği için DEM'in şartları ve istekleri de 2019'un aksine daha maksimalist olacaktır.
DEM Eş Başkanı Oruç'un şu cümlesi buna bir örnek: "2019'da salt iktidara kaybettirmek üzerine bir stratejisi geliştirmiştik. Bu dönem aynı stratejiyle gitmeyeceğimizi, kazanma stratejisinin de bizim için elzem olduğunu ortaya koyduk. Bu dönemde, kendi seçmenimizin, insanımızın iradesinin yerel yönetimlere yansımasını istiyoruz." Bu iradenin ne olduğu önümüzdeki haftalarda netleşecek. İyi Parti'nin tek başına seçime girme kararının CHP'ye en büyük maliyeti diğer sağ partilerle işbirliğini de zorlaştırması ve DEM'e mahkûm etmesi oldu.
Olası şeffaf CHP-DEM işbirliğinin seçim döneminde ideolojikimlik tartışmalarını tetiklememesi beklenemez. İmamoğlu ve Yavaş'ı sadece Cumhur İttifakı eleştirmeyecek. İyi Parti de üçüncü yol tercihi çerçevesinde CHP'li adayları eleştirecek. Ve bu artık "korkaklık" bağlamında değil, milli kimlik konuları etrafında olacak. İmamoğlu ve Yavaş'ın tekrar seçilmelerini sağlamak için seçmende 2019'dakine benzer bir "ideoloji- kimlik ittifakı" oluşturmaları gerekiyor. İyi Parti olmadan o dönemki havayı oluşturamazlar. Siyasi partilerin ittifakı olmadan kendi şahısları etrafında farklı eğilimlerden seçmeni toparlamaları çok zor. CHP, DEM ile işbirliğine mahkûm ve bu da kimllik alanında daha çok eleştirilmek demek.