ABD’nin Suriye’de iki tercihi...

Zeytin Dalı, Washington'ı Suriye politikasında revizyona zorluyor. Mevcut YPG politikası gözden geçirilmeli, er ya da geç... ABD'nin Deaş sonrası Suriye'de kalmak için bütün yatırımlarını YPG'ye yapması hatalı bir tercihin sonucuydu. Suriyeli Arap-Sünni nüfusu temsil eden aktörler olarak muhaliflerin (ÖSO) güçlendirilmeyip, hatta terk edilmesi hatalar zincirinin en kritik halkasıydı. "Taktik" zihinlerin yanılgısı YPG'yi çalışılacak tek güç olarak konumlandırmaktaydı.
Halen ABD'nin Suriye politikası Obama dönemi aynı bürokratların elinde olduğundan CENTCOM komutanı J.Votel'in, "Menbiç'ten ayrılmayı düşünmediklerini" söylemesi şaşırtıcı değil. Türkiye'nin operasyonu Menbiç'e uzatacağını ve ABD askerlerinin çekilmesi gerektiği yönündeki çağrısına "olumsuz" cevap verilmesi kısa vadede Ankara-Washington hattında gerilimin dinmeyeceğini düşündürüyor. Anlaşılan bir süre Türkiye'nin operasyon performansı izlenerek direnç gösterilecek ve yıpratılmasının yolları aranacak. *** Halbuki Türkiye'nin PKK-YPG ile mücadelesi yeni bir aşamaya geçtiğine göre ABD karar alıcılarının YPG'ye endeksli Suriye politikasını gözden geçirme ihtiyacı stratejik önemdedir. Hem Suriye'de kalıcılık hem de Ortadoğu'daki yeni denklemler açısından...
Kanaatimce ABD'nin önünde iki seçenek var. İlki, Afrin'de Türkiye'nin başarısız olacağı tahminiyle hiçbir uzlaşmaya yanaşmamak. Menbiç ve Fırat'ın doğusunda YPG'yi koruma altına almak ve Türkiye ile "yıpratma mücadelesine" girmek. Bu tercihin ABD'yi hem masada hem de sahada yeni kazanımlardan mahrum bırakacağı ve savunma konumuna iteceği ortada. Rusya, İran ve Suriye rejiminin yeni manevralarına alan açılacağı da aşikâr. Bu arada, YPG ile İran'ı Suriye'de sınırlandırma arzusunun içinin ne kadar boş olduğunu, bilmiyorum, sadece Washington'dakiler mi görmüyor? Ya da YPG meselesinde Türkiye'nin ne kadar kararlı olduğunu? *** İkinci seçenek ise Washington'un YPG'ye Menbiç dahil bazı noktalarda geri adım attırması ile başlayabilecek Türkiye ile yakınlaşma stratejisi olabilir. İki ülke arasındaki gerilim konularının çokluğuna ve güven kaybına rağmen geçmiş ortaklık sebebiyle ilişkide hızlı bir toparlanma sağlayabilir. Anlaşmazlıkları paranteze alarak işbirliğine odaklanılabilir. CENTCOM'un dar ufuklu Suriye-YPG politikası revize edilebilir. Tekrardan ÖSO'nun eğitdonatı ile başlanabilir. YPG dışındaki Suriyeli Kürt gruplar desteklenebilir. Milli orduya çevrilen ÖSO kontrolündeki bölgeler imar edilerek geri dönüş hızlandırılabilir. Bunun Cenevre sürecine katkı sağlaması ve Esed rejimini dengelemesi beklenir. *** Aksi takdirde karşılıklı "yıpratma" Rusyaİran- Esed hattının işini kolaylaştırır. Sözgelimi Türkiye YPG ile açık mücadeleye başladıktan sonra ABD'nin Suriye'deki Sünni aşiretleri YPG'ye eklemleme çabası akim kalmaya mahkûm. Zaten etnik temizlik uygulayan, totaliter bir örgütün Sünni Araplarla kalıcı bir yönetim oluşturması mümkün görünmüyor. Fırat Kalkanı bölgesine 130 bin mülteci dönerken, YPG kontrolündeki bölgelere bu zamana kadar geri dönüşünün olmaması bunun açık örneği. Türkiye'nin zeytin dalı operasyonunu mültecilerin geri dönüşü için yaptığını söylemesi hem içeride hem de Avrupa başkentlerinde destek üreten bir yaklaşımdır. Berlin'in PKK'nın kendi iç güvenliğine tehdit olduğunu görmeye başlaması yeni gidişatın ilk örneği. Ayrıca, ÖSO'ya yönelik karalama kampanyalarının yeni bir "Deaş sermayesi" üretemesi beklenemez. *** Soçi ve Cenevre süreçleri bütün aktörler açısından zorlu geçecek. Rusya, YPG haricindeki Kürt unsurları Soçi'ye davet ederek Türk-ABD ilişkilerinde, Zeytin Dalı operasyonundan sonra, ikinci bir kazan-kazan denklemi kurdu.
ABD'nin YPG'yi Cenevre'ye dahil etme çabası Washington-Ankara hattında yeni bir gerilim üretecek. Beyaz Saray, CENTCOM'un Suriye-YPG politikasındaki abartılı hegemonyasına son vererek işe başlayabilir.