CANLI YAYIN
Terör örgütü PKK tarafından kaçırılan çocuklarının bulunmasını isteyen 55 ailenin, Diyarbakır'daki HDP il binası önündeki oturma eylemi, ikinci ayını dolduruyor.
Türkiye'de 10 kişi toplanıp hükümet aleyhine yürüse yabancı medyada haber olur.
Ancak Barış Pınarı Harekâtı'na dair montaj videolar üreten, ABD'nin kullandığı beyaz fosfor bombalarını Türkiye kullanmış gibi yansıtan, YPG'lilerin İHA'lardan saklanmak için yaktığı lastiklerden çıkan duman fotoğraflarını "Türkiye, kimyasal silah kullandı" başlıklı yalan haberlerinde kullanan yabancı basın, bir kez bile bu annebabalara kulak vermedi.
Kurdukları "PKK, bir melekti yavrum" söylemine öylesine sadıklar ki, yurt dışında sokak ortasında veya havalimanında vatandaşlarımıza saldıran PKK'lıları bile görmemeyi tercih ettiler.
Bizler de gündemin yoğunluğundan ötürü bu acılı ailelerin sesinin kısılmasına, onurlu direnişlerinin gözden ırak düşmesine izin vermemeliyiz. O yüzden bugün, sizinle birkaç ailenin daha hikâyesini paylaşmak istedim.
Mehmet Nilifırka, Ege Üniversitesi Gazetecilik Bölümü son sınıf öğrencisiyken, 21 Mart 2015'te HDP/PKK tarafından kandırılarak dağa çıkarıldı.
Annesi İmmihan Hanım, ta İstanbul Sultangazi'den Diyarbakır'a gelip Mehmet (22) için oturma eylemine katıldı.
"Evlatlarımızı getirin, evlatlarımızdan ne istediniz, kendi evladınızı götürün, vicdansızlar" diye bağıran İmmihan Ana, HDP binasına girmeye çalışırken polis tarafından engellendi ve zorlukla sakinleştirildi.
Ceylan Şeyma Tekin, yedi yıl önce, 18 yaşındayken kazandığı üniversiteye kayıt yaptırmak için Balıkesir'e gelmişti. Annesi Türkan Hanım, kızı PKK tarafından kandırılıp kaçırılan ailelerin nöbetine katılmak için Bursa'dan Diyarbakır'a geldi. Basına yönelik sözleri şöyle oldu: "Ben gitmiyorum, ben buradayım, evde bir kuru ekmeğim olmasın ben gitmiyorum.
Ben Şeyma'dan sonra felaket yaşadım, darbe yedim. Çok şeyler içimde var, ben gitmeyeceğim. Benim Şeyma ile başka bir dünyam vardı, herkesin evladı kendi içinde tatlıdır, benim Şeyma ile başka bir dünyam vardı, o dünyamı benim başıma yıktılar" Fadime Levent, 18 yaşındayken, 2015 yılında Bitlis'te üniversite öğrencisiyken terör örgütü PKK tarafından kaçırıldı.
Annesi Hatice Hanım, Fadime için Kütahya'dan gelerek başlattığı oturma eylemini on gündür sürdürüyor.
Malatya, Erzurum, Ordu, Mardin, Gaziantep, Mersin, Ağrı, Bitlis, Elazığ, Batman, Bingöl... Diyarbakır HDP İl Binası'nın önünde, Türkiye'nin dört bir yanından evlât acısı çeken anne-babalar oturuyor. Onlarınki çok farklı bir evlât acısı; duyarsız kalmayalım.
Türkiye'de 10 kişi toplanıp hükümet aleyhine yürüse yabancı medyada haber olur.
Ancak Barış Pınarı Harekâtı'na dair montaj videolar üreten, ABD'nin kullandığı beyaz fosfor bombalarını Türkiye kullanmış gibi yansıtan, YPG'lilerin İHA'lardan saklanmak için yaktığı lastiklerden çıkan duman fotoğraflarını "Türkiye, kimyasal silah kullandı" başlıklı yalan haberlerinde kullanan yabancı basın, bir kez bile bu annebabalara kulak vermedi.
Kurdukları "PKK, bir melekti yavrum" söylemine öylesine sadıklar ki, yurt dışında sokak ortasında veya havalimanında vatandaşlarımıza saldıran PKK'lıları bile görmemeyi tercih ettiler.
Bizler de gündemin yoğunluğundan ötürü bu acılı ailelerin sesinin kısılmasına, onurlu direnişlerinin gözden ırak düşmesine izin vermemeliyiz. O yüzden bugün, sizinle birkaç ailenin daha hikâyesini paylaşmak istedim.
Mehmet Nilifırka, Ege Üniversitesi Gazetecilik Bölümü son sınıf öğrencisiyken, 21 Mart 2015'te HDP/PKK tarafından kandırılarak dağa çıkarıldı.
Annesi İmmihan Hanım, ta İstanbul Sultangazi'den Diyarbakır'a gelip Mehmet (22) için oturma eylemine katıldı.
"Evlatlarımızı getirin, evlatlarımızdan ne istediniz, kendi evladınızı götürün, vicdansızlar" diye bağıran İmmihan Ana, HDP binasına girmeye çalışırken polis tarafından engellendi ve zorlukla sakinleştirildi.
Ceylan Şeyma Tekin, yedi yıl önce, 18 yaşındayken kazandığı üniversiteye kayıt yaptırmak için Balıkesir'e gelmişti. Annesi Türkan Hanım, kızı PKK tarafından kandırılıp kaçırılan ailelerin nöbetine katılmak için Bursa'dan Diyarbakır'a geldi. Basına yönelik sözleri şöyle oldu: "Ben gitmiyorum, ben buradayım, evde bir kuru ekmeğim olmasın ben gitmiyorum.
Ben Şeyma'dan sonra felaket yaşadım, darbe yedim. Çok şeyler içimde var, ben gitmeyeceğim. Benim Şeyma ile başka bir dünyam vardı, herkesin evladı kendi içinde tatlıdır, benim Şeyma ile başka bir dünyam vardı, o dünyamı benim başıma yıktılar" Fadime Levent, 18 yaşındayken, 2015 yılında Bitlis'te üniversite öğrencisiyken terör örgütü PKK tarafından kaçırıldı.
Annesi Hatice Hanım, Fadime için Kütahya'dan gelerek başlattığı oturma eylemini on gündür sürdürüyor.
Malatya, Erzurum, Ordu, Mardin, Gaziantep, Mersin, Ağrı, Bitlis, Elazığ, Batman, Bingöl... Diyarbakır HDP İl Binası'nın önünde, Türkiye'nin dört bir yanından evlât acısı çeken anne-babalar oturuyor. Onlarınki çok farklı bir evlât acısı; duyarsız kalmayalım.
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Turkuvaz Medya Grubu’na aittir. Kaynak gösterilse veya habere aktif link verilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir bölümü kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
