Türkiye’nin kabus dönemi: Sadece koalisyonlar değil liderler de dikiş tutmadı

Türkiye'nin siyasi geçmişine baktığımız zaman çıkmazlarla dolu koalisyonlar büyük krizlere neden oldu. Bunların en dikkat çeken örneklerinden biri de 1991 seçimlerinde yaşandı.

Türkiye'de parlamenter sistemin yürürlükte olduğu zamanlar yaşanan krizlerinin başında koalisyon anlaşmazlıkları geliyordu. Türkiye'deki koalisyon dönemlerinin çıkmaz sokaklarının başında ise kurulamayan, kurulsa bile pamuk ipliğine bağlı duruşuyla kolayca yıkılabilen hükümetler geldi.

Kurulabilen hükümetler ise zaman zaman lider krizleri yaşadı. Koalisyon ortağı partilerin kısa aralıklarla değişen liderleri de iktidarın istikrarlı bir şekilde kurulmasının önündeki engel oldu. Türkiye, bir dönem başbakan Tansu Çiller'in koalisyon ortağı partinin liderlerinin değişmesi sonucu kısa zamanda 3 ayrı isimle çalışmasına şahittik etti. Sonuçta bu durum, koalisyonun dağılmasıyla sonuçlandı.

AYNI KOALİSYONDA FARKLI LİDERLERLE İSTİKRARSIZ YÖNETİM

1991 seçimleri sonrasında Doğru Yol Partisi lideri Süleyman Demirel başkanlığında kurulan koalisyon hükümetinde, sosyal demokrat Halkçı Parti lideri Erdal İnönü Başbakan Yardımcısı olarak görev aldı. Ancak ilerleyen süreçte Demirel'in köşke çıkmasıyla yerine Tansu Çiller başbakan oldu, yeni bir hükümet kurdu. Dönemin gazetelerine yansıyan haberlere göre bu süreçte Çiller, Demirel'in ekibini tasfiye etmeye başlamıştı. Çiller de yeni hükümeti selefi Demirel gibi SHP'li İnönü ile hükümet kurdu. Ancak Çiller'in başbakanlığı döneminde SHP liderleri sürekli değişti ve Çiller, İnönü'ün ardından önce Murat Karayalçın, ardından ise SHP'nin CHP ile birleşmesi sonucu Hikmet Çetin ile aynı koalisyonu devam ettirdi.