Abdülhamid’in muhalifi Rıza Tevfik onun ölümünden sonra şiirle özür dilemişti

Sırf muhalefet olsun diye ülkeye hizmet edenlere haksız saldırılarda bulunanların, haksızlık yaptıkları isimlerden özür dilemeleri mümkün olsaydı acaba kimler neler söylerdi?
Darbe ile devrildi
Bizim göreceli olarak yakın tarihimiz diyebileceğimiz dönem, Padişah 2'nci Abdülhamid'in iktidar dönemidir. Bu dönemde ülkeye büyük hizmetler yapan, eğitimde, alt yapı yatırımlarında devrim niteliğinde atılımları gerçekleştiren ve Osmanlı İmparatorluğu'nun toprak bütünlüğünü koruyan Abdülhamid, sonunda bir darbeyle tahttan indirilmiştir. Onun iktidarı döneminde ona muhalefet edenlerden biri olan filozof Rıza Tevfik (Bölükbaşı) yıllar sonra bir şiir yazarak onun ruhundan özür dilemiştir.
Bugün de haksız ve saplantılı eleştirileri seslendirerek muhalefet ettiklerini zannedenleri uyarmak için bu şiirin bazı bölümlerini hatırlatıyorum:
Neredesin şevketlim
"Nerdesin şevketlim, Sultan Hamid Han?/ Feryâdım varır mı bârigâhına?/ Ölüm uykusundan bir lâhza uyan,/ Şu nankör milletin bak günâhına.
Târihler ismini andığı zaman,/ Sana hak verecek, ey koca sultan;/ Bizdik utanmadan iftira atan,/ Asrın en siyâsî padişâhına.
Pâdişah hem zâlim, hem deli' dedik,/ İhtilâle kıyam etmeli dedik;/ Şeytan ne dediyse, biz 'belî' dedik;/ Çalıştık fitnenin intibahına.
Divane meğer bizmişiz
Dîvâne sen değil, meğer bizmişiz,/ Bir çürük ipliğe hülyâ dizmişiz./ Sade deli değil, edepsizmişiz./Tükürdük atalar kıblegâhına.
Sonra cinsi bozuk, ahlâkı fena,/ Bir sürü türedi, girdi meydana./ Nerden çıktı bunca veled-i zinâ?/ Yuh olsun bunların ham ervâhına!
Bunlar halkı didik didik ettiler,/ Katliâma kadar sürüp gittiler./ Saçak öpmeyenler, secde ettiler./ Bir asi zabitin pis külâhına.
Hoş oldu cilvesi Cumhuriyetin,/ Tadı kalmamıştı Meşrutiyetin,/ Deccal'a dil çalan böyle milletin,/ Bundan başka çare yok ıslahına."
Ders olsa...
Abdülhamid'i deviren İttihatçılar'ın elinde Osmanlı İmparatorluğu parçalanıp çöktü. Onu deviren kadro terörist kurşunlarına hedef oldular... Ama bu serüvenden ders almayanlar, o dönemdeki üslubu Cumhuriyet'te ve demokraside de sürdürdüler. Belki bir ders olur diye Rıza Tevfik'in şiirini hatırlatıyorum.