Karaman’ın 11’i hayâl kırıklığı

Zirve mücadelesi veren takımların puan kayıpları yaptığı bir hafta… Yani kendi sahanızdaki maçta 3 puan aldığınız zaman 1. Sivasspor'a en yakın takım olma hali var. Sezon başından beri sakatlıklar ve cezalar nedeniyle sorunlar yaşadığınız haftalar var. Sorunlarla boğuşulan haftalar olmasına rağmen zirve mücadelesinin içinde yer alan bir Trabzonspor gerçeğini göz ardı etmek son derece zor. Bu sezon ilk kez sakatların takıma dönmesiyle kendi kafanızda olan ilk 11'le sahaya çıktığınız bir maç. Gel gör ki ortaya çıkan tablo ve sonuç büyük bir hayâl kırıklığı. Temposu düşük bir ilk yarı. Hücumda sahaya çıkan 11'i düşündüğümüzde daha üretken olması gerekmekte. Ama top 3. bölgeye geldiği zaman organizasyon bozuklukları her iki kenardan da yapılan atak girişimleri üretkenlikten uzak ve bireysel becerisi olan Nwakaeme gibi oyuncunun da ikili sıkıştırmalarla etkisiz kalması pozisyon üretimsizliğinin en büyük nedenlerinden birisi. Trabzonspor'un golü rakibin ikramıydı. 1-0'dan sonra topa daha fazla sahip olmak ve de rakip çok adamla geldiğinde eksik olduğu zaman final pası yapma yetersizlikleri maçın her dakikasında öne çıktı. Önde kaybedilen toplardan sonra ise geriye dönüşlerde sorunlar baş gösterdi. Rodallega'nın attığı 1. gol savunma yetersizliğinin en büyük göstergelerinden biriydi. Şunu sormadan da edemeyeceğim; Ünal Karaman ilk 11'de Ekuban ve Abdulkadir ile başlasa daha farklı bir oyun ortaya çıkabilir miydi?
Bugüne kadar hep yazdığım yazılarda üstüne basarak belirtmeye çalıştığım bir gerçek var; her zaman sönmüş yıldızlarla hedefe ulaşma şansınız olmadı. Obi Mikel ve Sturridge… Bu iki oyuncunun kariyerlerine söylenecek herhangi bir sözümüz yok. Fakat futbolda ne yazık ki dün yok! Fiziksel anlamda yeterliliğiniz yoksa hangi takıma giderseniz gidin katkı yapma şansınız son derece az. Aynı dün olduğu gibi.