Haftanın notları: Hayaller küskün bu dünyaya!

Unutmayacağız, unutmayacağız diye diye Gazze'yi unutuyoruz.
Çok acı...
Ne diyeceğiz aç çocuklar karşısında?
"Gündem çok doluydu, affedin bizi" mi diyeceğiz?

***

Bir daha tekrarlayayım...
2025'te İran'ı çok konuşacağız.
Yeni yıl İran için kader yılı olacak.

***

Dikkatlerimiz zayıf...
Küçük haberler hiç iz bırakmıyor. Büyük haberler uyuşturuyor...
Mesela Suudi Arabistan'ın girdiği hâller aslında davul çala çala geldi. Prens Selman, 2008'den bu yana her lafının arasına "Vehhabilik'ten dönüş" açıklamaları yerleştirdiğinde, "Yok canım!" deyip geçildi.
2025'te çok konuşacağımız bir ülke de Suudi Arabistan olacak.
Sahi...
Orası gerçekten bir ülke, bir devlet, bir toplum mu?
Yoksa çok ortaklı bir şirket mi?

***

Bize sürekli "uluslararası ilişkiler stratejileri"nden söz edenlere ara sıra "Ahlak nerede?" diye sorsak, çocukluk mu olur?
Bu dünya bu kadar mı ahlak dışı ve duygudan uzak bir yer?

***

Mili Eğitim Bakanlığı nihayet sağlam bir karar aldı: Artık okullar ikide bir üniforma değişikliği yapamayacaklar. Eskiler kullanılacak ve üniformalar dört yıl boyunca değiştirilemeyecek...
Alkışlıyor ve bu türden kararların hızla devam etmesini bekliyorum...
Mesela Okul Aile Birliği yapılanmalarının velileri sıkboğaz eden bağış taleplerine de sınırlandırma getirilmeli...

***

Medyatik bir körlüğümüz var...
Sürekli Batı ülkelerinden gelen "Nüfus yaşlanıyor" haberlerine odaklanıyor ama kendimize bakmayı unutuyoruz.
Son beş yılda bizim yaşlı nüfusumuz da arttı. Nüfusumuzun yüzde 10'u 65 yaş üstü...
Artış sürüyor.
En fenası da şu ki, "yalnız yaşlılar" artıyor.
Bu oranlar birkaç yıl içinde bütün yaşam tarzı kabullerimizin temelinden değişeceğini gösteriyor. Buna hazır mısınız?

***

Ben bu istatistiklere bakarken bir dostum modern yaşlılık kavrayışı ve yaşlılıkta yalnızlığa dair şu notu gönderdi:
"Bütün hayatını 'kazanma'ya adayan insanoğlunun nihai tabelasında 'kaybettin' yazıyormuş."

***

Geçen hafta sevgili İsa Tatlıcan'ın "Yalnızların Son Durağı Kimsesizler Mezarlığı" başlıklı yazısı beni kalbimden vurdu. Okudunuz mu?
Okumadıysanız da fotoğraflarına bakın derim...