HAŞMET BABAOĞLU

Unutuyoruz, unutturuyorlar...
Kim bilir kaç yazıya böyle başlamışımdır, değil mi?
Fakat gerçek bu!
Her şey bugün birdenbire oluyor sanıp arkasındaki stratejiyi ve planı gözden kaçırıyoruz.
Hafıza önemli...
Kendini "detay" gibi sunan gelişmelere mim koymak çok önemli...

***

Lafı getirmek istediğim yer, Sina Çölü...
Gazze'nin güney sınırında başlayan ve güneyde Kızıldeniz'e kadar uzanan toprakların kuzeyi...
İsrail, "hem sosyolojik hem de idari maliyetleri yüksek olduğu" gerekçesiyle 1982 yılında bölgeyi Mısır'a bırakıp çekilmişti.
Bu kadar mıydı yani?
İsrail, hesap kitap yapmadan bu kadar stratejik bir alandan çekilir miydi?
Hiç şüpheniz olmasın...
İleride Filistinlilere sürgün yeri olarak planladığı için Sina'yı terk etti İsrail...
O halde soru açık...
Planın uygulanma günü geldi mi?
Bugün Gazzelilerin çoluk çocuk acımasızca güneye doğru sürülmesinin sebebi bu mu?

***

Haziran 2012'de Washington Institute'nün raporunu ve sonra olanları da unuttuk..
Oysa rapor, Sina'yı "İsrail için ciddi bir tehdit olarak" tanımlıyor ve "burada oluşan güvenlik boşluğu"na işaret ediyordu.
İsrail, derhal harekete geçti ve bölgedeki "radikal örgütler"e karşı hava akınları yaptı, hedefleri vurdu.
Sina'ya sahip çıkmaya çalışan Mursi iktidarı devrildi.
Böylece İsrail operasyonları yıllar boyu sürdü.
Sisi, "Benim Sina'yı kontrol edecek gücüm yok" diyor, İsrail helikopterleri çölde tur atıyordu.
Koşullar yavaş yavaş dev toplama kampı Gazze'nin boşaltılıp Sina'nın doldurulmasına uygun hâle getirildi...
Şunu aklımızdan çıkarmamalıyız.
İsrail-ABD ekürisi sabırla yıllar sonrasını dizayn eden planlar yaparak çalışır...

***

Yazıyı kapatırken şunu da vurgulayayım...
Odet Yinon Planı diye anılan ve 1980'lerde ortaya çıkarılan tasarının "bölge devletlerinin bölünmesi ve mezhep ya da etnik temelli küçük devletler oluşturulması için irade gösterilmesi"ni de içeriyordu.
Bunun üzerinde biraz düşünelim mi?

***

NOT DEFTERİ
Saygı duymak, tek tek insanlar için esasında en zor ve tam da bu yüzden çok değerli bir şeydir. Ancak insanlar saygı duymak yerine hayranlık duymayı tercih ediyorlar. Böylece bir başkasında kıymetli olan ne varsa, hayranlık duygusuyla berbat ediliyor. (THOMAS BERNHARD / Düzelti)