Hepsi sadece vesayetçi!

Anlatmaktan dilimde tüy bitti. CHP'nin ne içinde, ne "İnce"sinde, ne de eskilerinde gerçekten "milli muhalefet" imkânı veya ihtimali vardır.
Milli olmak için şucu bucu değil, önce milletle ilgili olmak gerek.
Bu özellik bugünden çok önce tüketilmiş, bitirilmiştir.
Ama bazı arkadaşlar bir türlü anlamak istemiyorlar.
Hatta geçmişte "Kemalist" veya "ulusalcı" olarak tanınan CHP'lilerin geri dönüşüne umut bağlamış iktidar partisi mensupları var ki, feci bir yanılgı!

***

İşte buyrun bakın...
Eski CHPli vekiller toplanmış, emekli amirallerin bildirisine destek çıkmışlar...
Eh, bildikleri tek politika biçimi "vesayetçilik" olan adamlardan başka ne beklenebilirdi?
Onların millilikten anladıkları bu...
Siyasetten anladıkları bu...

***

Doğu Akdeniz'de haklarımızı savunmak için...
Libya'yla yaptığımız anlaşmayı savunmak için...
PKK ile savaşa destek çıkmak için...
Eski CHP'li vekillerin 15'i olsun, bir araya gelip bir bildiri yazdı mı? Hayır!
Ama emekli amiraller kendilerini öne atıverince...
Onlar da "emir" telakki ediyor ve 98'i bir araya gelip "Kanal İstanbul yapılamaz, Montrö tartışmaya açılamaz" diye bildiri yayımlıyorlar.

***

Çünkü hepsi ruhen "atanmış" tipler...
Demokrasiyle zaten alakaları olmadı.
Ama milletle de alakaları yok.
Söyleyin nasıl "milli" olsunlar!
Muharrem İnce'yi de her demokrasi sınavında çakarken görmekten bıkkınlık geldi.
Laf cambazlıkları zamanı mı? Değil.
Fakat İnce, "Amiraller değil de Ayasofya imamı mı konuşsun?" diyerek top çeviriyor.

***

Umarım ben de bu konuya bir daha dönmem...
İstediğiniz adlandırmayı seçin...
Ulusalcılık, millilik, vd.
Hiçbiri onları tarif etmez.
Çünkü sırtlarını dayadıkları sosyoloji çoktan gevşedi ve ecnebileşti.
Sırtlarını sıvazlayan "dışarısı"nın da zaten ne istediği belli.
Velhasıl...
Siyasetin bu kesiminden umutlanmak umutsuz bir çabadır.

***

NOT DEFTERİ

MODERN toplumun eğilimlerini eleştirmeye kalkan kişi, daha cümlesini bitirmeden, bu işler hep böyledir veya devran değişmez türünden otomatik bir itirazla karşılaşır (...) Felaketin apaçıklığı, mazeretçileri için bir artıya dönüşmüştür. (T. W. ADORNO / Minima Moralia)