“Dur” düdüğü

Daha önce de belirttik, Fenerbahçe Kadıköy'de dokuz kişi ile kapanan rakipleri bulacak karşısında. Bu zorluğu aşmak için çareler bulmak veya yeni setler oluşturmak zorunda.
Alanyaspor da, diğer takımlardan farklı gelmedi.
Rakip öne geçmedikçe, riskin kendilerinden uzak olacağını biliyorlardı.
Ve yine kötü senaryo gerçekleşti; Altay'ın Göztepe maçından sonra ikinci acemiliği ile kurtardığı penaltı, tekrarlandı. Jailson'un yaptırdığı iki penaltı da acemilik ötesinde, nasıl bir nedene bağlanabilir.
Üstüne bir de sol bekin orijinal olmamasını da ekleyelim.
Erol Bulut takımını akılla oynatmayı başardı. Seyirci baskısına rağmen de taktik disiplinde tuttu. Tempoyu mümkün olduğunca düşük tutup, faullerden uzak durmaya çalışarak, takım karakterlerine en uygun durumu; pusu anını beklediler.
6'da iki penaltı performansı ile oynayan Cisse'ye yedinciyi kaçırma imkanı vermesi de en çok eleştirilecek yönü. Gustavo'nun yönetiminde, topa sahip olarak, mümkün olduğunca beşli defansın arasına sızmak istedi Fenerbahçe. İki kritik isim; Kruse ve Muriqi beklentilerin altında kalırken, Ozan Tufan da ofansif aksiyonlarda hep bir saniye gerideydi. "Yenilmemek" için direnen, üç gün önce Galatasaray ile sert bir kupa maçı bitiren Alanyaspor'u devreden çıkartacak tek formül skor olarak geride bırakmaktı.
Üç penaltının pozisyonların önüne geçtiğini de söyleyemeyiz. Son saniyelerde Alanyaspor defansında elle buluşan topun VAR'da bile değerlendirilmemesi, geçen hafta Trabzonspor maçında verilmeyen gol kadar önemli bir yanlıştı.
Zirvedeki iki rakip ile oynuyorsun ve tabela kararlarını hakemler veriyor.
Maç bittiğinde ise Fenerbahçe tarafı Cisse'nin kaçan penaltısı ile, "yenilebilirdik" serzenişiyle, bir puana "kazanç" olarak bakabiliyor da. Bir seri yakalamak zorundalar, ama kritik anlarda hep "dur" düdüğü geliyor. Çünkü Fenerbahçe kazanınca, maçın hakemi sonraki hafta görev alamıyor. Çok mu komplocuyuz ya da çok mu üst üste geliyor, tesadüf olmaktan çıkıyor.