Başkan Erdoğan'a annesiyle resmini hediye eden Buğlem A Haber'de! "O mutlu olunca ben de mutlu oldum"

Keçiören ilçesinde yaşayan Emel-Serdar Yılmaz çiftinin 3 çocuğundan en küçüğü olan Buğlem Yılmaz, 2,5 yaşında lösemiye yakalandı. Buğlem, 2 yıl süren kemoterapi ile hastalığı atlattı. Ancak 2018'de 6 yaşındayken hastalık yeniden nüksetti. Tekrar hastaneye yatırılan Buğlem, 6 ay boyunca kemoterapi ve kök hücre tedavisi gördü.

Bu süreçte hastanede boyama ve çizimler yapmaya başlayan küçük savaşçı Buğlem, resim yapmanın kendine iyi geldiğini fark etti. Tedavi sürecinden sonra da resim yapmaya devam eden Buğlem, hastaneden çıktıktan sonra çeşitli ressamlardan eğitim aldı. Hastane odasında başlayan resim tutkusuyla yeniden hayata tutundu ve 50'ye yakın karakalem ve yağlı boya çalışması yaptı. Çok sayıda karma sergiye katılan Buğlem, geçen yıl 27 Mayıs'ta Ulucanlar Cezaevi Müzesi'nde ilk kişisel sergisin açtı.

Buğlem Yılmaz, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı nedeniyle Başkan Recep Tayyip Erdoğan'ı Cumhurbaşkanlığı Külliyesi'nde ziyaret eden çocuklar arasında yer aldı. Buğlem, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın, annesi Tenzile Erdoğan'a sarılırken çekilen fotoğrafının karakalem çalışmasını "Size unutamayacağınız bir hediye vereceğim" diyerek, Başkan Erdoğan'a hediye etti.

Erdoğan, telefonunun ekranında da annesinin fotoğrafı olduğunu söyleyerek, "Bu unutulur mu? Anne unutulmaz ki. Ölse de unutulmaz" dedi.

Buğlem Yılmaz, 2,5 yaşında lösemiye yakalandığını, hastalığı atlattığını; ancak ilaç tedavisinin sürdüğünü söyledi. 45 eserle ilk kişisel sergisini açtığını belirten Yılmaz, "Seneye bir daha sergim olacak. Sizi de davet edeceğim, unutmayın" dedi. "Unutmayalım inşallah" diyen Erdoğan, Buğlem'in hastalığının takip edilmesi talimatını verdi.

A Haber canlı yayınına katılan Buğlem Yılmaz Başkan Erdoğan ile yaptığı konuşmayı anlattı. İşte satır başlıkları;

"Ben 2,5 yaşından beri lösemi hastasıyım ve bu hastane sürecinde küçücük oda da çok sıkılıyodum, bunalıyodum. 6 yaşındayken buradan ne zaman çıkacağımı düşünüyordum kendimi hastanede adamıştım burası çocuk hapishanesi demiştim ve resim çizmeye başladım. "

"Kendime boyama kitapları ve özel kalemler aldım. Artık teknolojik alet veya oyuncak değil de kalem almaya başlamıştım. Çünkü resime iyice merakım başlamıştı. Hastaneden çıktığım zaman karakalem çizebilecek kadar ilerletmiştim kendimi. Kursa gitmeye başladım ve eğitim aldım"

"Ben zaten 23 Nisan'dan önce de Cumhurbaşkanımıza resim yapmayı düşünüyordum. Aslında kendisini tek çizecektim fakat annesi ile fotoğrafını gördüm ve o fotoğrafı çizmek istedim. Çok güzel ve çok tatlı çıkmışlardı hem de çok mutlu olur bir daha hatırlatmış olurum dedim."

"Çok mutlu oldu resmi verdiğimde gözleri yaşardı, tutarkken eli titredi bende "bu hiç unutamayacağınız bir hediye" dedim kendisi de "bu unutulur mu ki" dedi çok mutlu oldu. O mutlu olunca bende mutlu oldum."

"27 Mayısta il sergimi açtım ve kendime bir söz verdim. İleride meslek olarak ressam olacaksın ve bu sözünü de tutacaksın hiç mesleği bırakmayacaksın dedim kendime."

A HABER UYGULAMASINI İNDİRMEK İÇİN TIKLAYIN