Sağlık çalışanları evlatlarından ayrı Anneler Günü geçirecekler!

SABAH, bu Anneler Günü'nü evlatlarından ayrı geçirmenin burukluğunu yaşayan ancak pandemiyle mücadele ettikleri için gururlu olan sağlık çalışanlarıyla konuştu.

Derya İşler (40) - (Sancaktepe Şehit Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde hemşire) : 22 yıllık hemşireyim. Salgın başlar başlamaz 11 Mart'ta 8 yaşındaki oğlum Ahmet Ata'yı memleketim Manisa Akhisar'a annemlere gönderdim. 2 ay geçti oğluma hasretim. O da bana telefonda sürekli 'anne ne zaman kavuşacağız. Anneannesine de 'lütfen annem gibi saçlarımı tara ' diyormuş. Ben de ona 'oğlum biraz daha dayan Hastaların bana ihtiyacı var" diyorum.

Figen Sağlık (40) -(Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde görevli hemşire): Çocuklarımı, ailemin yanına Çanakkale'ye gönderdim. 2 ay oldu hiç görmedim. 'Anne ya sana bir şey olursa' diyorlar. Yaptığımız iş çok kutsal. Annelik de kutsal. Özlemimizi, korkumuzu her şeyi içimizde yaşayıp, şifa dağıtmak için görevdeyiz.

Dr. Nilsun Altunal (Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları Uzmanı): 9 yaşında Bilge Senem ve 7 yaşında İlay Ece adında iki kızım var. Ayrı evlerde kalıyoruz. Ben hastaneden çıkıp, bazı akşamlar kapıdan gidip onları görüyorum. Yavrularımın kokuları burnumda tütüyor. Bu Anneler Günü yarım, eksik ama hastalarımızın iyi olması beni mutlu ediyor.

Hatice Arık (31) -(Sultangazi Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde hemşire) : Çocuk yoğun bakımda 9 yıllık hemşireyim. 5.5 yaşında Zeynep adında bir kızım var. Anneannem koronavirüse yakalandı, onu kaybettik. Ardından annem, eşim, sonra da ben. Çok şükür şimdi hepimiz iyiyiz. Anneler Günü'nde yavrumla sarılamayacağız ama olsun. Hastalarımız iyi olsun bu bana yeter.

Diyarbakır Dicle Üniversitesi'ndeki pandemi hastanesinde görevli Zeynep Özbek ve Leman Delikanlı da çocuklarıyla görüntülü konuşarak hasret gideriyor. Hemşire Özbek "Bir annenin evladından ayrı oluşunun bir tarifi yok. Bizi ayakta tutan bir şey var, o da hayatlar kurtarmak" diyor.