Dani Kabilesi'nin geleneği kadınların parmaklarını kestiriyor

Dünyanın gözlerden uzak kabilelerinden Dani Kabilesi, görülmedik geleneğiyle herkesi şaşkına çevirdi. Dani Kabilesi'ndeki kadınlar, akrabaları öldüklerinde kendi parmak uçlarını kesmesiyle biliniyor. Daha önce görülmemiş-duyulmamış olan bu gelenek, dünya basınında büyük yankı uyandırdı. İşte Dani Kabilesi ve birçok kabilenin bilmediğiniz gelenekleri. İnsan sevdiği birini kaybedince ne olduğunu şaşırır, öfkelenir, ağlamaktan helak olur. Bazı durumlarda ise yas biçimi olarak durum kendini yaralamaya kadar bile gidebilir. Endonezya'daki Dani Kabilesi'nde, bunun bir örneğine şahit olabiliriz. Kabile üyeleri cenazeye katıldıklarında parmaklarından birinin üst yarısını kesiyor; külleri ve kili yüzlerine sürüyor. Dani Kabilesi, yalnızca 80 yıl önce Batılı bilim adamları tarafından keşfedildi ve bir sürü ürkütücü geleneğe sahip. Endonezya'nın eski yamyam kabilesi olan Dani Kabilesi, Batı Papua kentindeki Baliem Vadisi'nde yaşıyor ve parmakları kesmek gibi gelenekleri içeriyor. 41 yaşındaki fotoğrafçı Gianluca Chiodini, bu kabileyi yerinde görüntüledi ve bunu nasıl yaptıklarını öğrendi. Kesim öncesi, 30 dakika boyunca parmağın üst yarısının etrafını sıkıca iple bağlıyorlar. Parmağını kesen kişiler genelde yakın aile üyesinden biri oluyor. Kanamayı önlemek ve yeni parmak ucunu oluşturmak amacıyla açık yara dağlanıyor. Parmak kesmenin sevilen bir kişiyi kaybettikten sonra acı çekmenin sembolü olduğu söyleniyor. Ancak parmak kesme uygulaması, gittikçe çağ dışı oldu ve birkaç yıl önce resmi olarak yasaklandı. Bu nedenle genellikle sadece yaşlı insanlarda bu tarz parmaklara rastlanıyor. ERKEKLİĞE ADIMI DAYAKLA ATIYORLAR Etiyopya'nın Hamar Kabilesi'nde ise bir erkeğin, erkekliğini göstermesi için dayak yemesi gerekiyor. Herkese açık bir meydanda önce dans ettirilen genç erkek, ardından kız arkadaşları ve ailenin büyükleri tarafından sopayla dövülüyor. Vücudunda yaralar oluşana dek uygulanan gelenek, kızların arkadaşlarına olan bağlılığını simgeliyor. PAPUA YENİ GİNE'DE KORKUNÇ GELENEK Papua Yeni Gine'de, Morobe tepelerinde yaşayan kabile halkının çok ilginç bir gelenekleri var. Ölülerini gömmek ya da yakmak yerine, ateşte tütsüleyip, bambu kafeslerle köyün yüksek yerlerine asıyorlar. Köyü ziyaret eden turistlerin dehşetle izlediği bu manzara, aslında onlar için ölülerine verdikleri en büyük onur. Öncelikle ölü hazırlayıcılar, cesetlerin ayaklarında, dizlerinde ve dirseklerinde birer kesik açıyorlar. Daha sonra karınlarına bambu çubuklar batırıyorlar ve bu şekilde, vücuttaki bütün yağ kuruyup gidiyor. Akan yağları bir yerde topluyorlar. Daha sonra bu yağlarla hayattaki akrabaları yağlayan yerliler bu şekilde ölülerin enerjisini yaşayanlara geçirdiklerine inanıyorlar. Artan yağlar, aynı sebepten, yemek yapımında kullanılıyor. Gözleri ve ağızları kapatılan cesetler tütsülenip ebediyete kadar bambu kafeslerin içinde, köyün çevresini süslemeye devam ediyor. ÜÇÜNCÜ CİNSİYETE SAHİP HİJRALAR HADIM EDİLİYOR Hindistan, Pakistan ve Bangladeş'te yaşayan ve 'üçüncü cinsiyet'e sahip insanlar olarak anılan Hijralar'ın kökenleri Babür İmparatorluğu dönemine dayanıyor. Hijralara, içinde bulundukları topluma göre çeşitli sosyal roller biçiliyor. Aileleri tarafından reddedilen veya onlardan kaçan erkek çocukları evlat edinerek devamlılıklarını sürdüren Hijralar çoğunlukla genelevlerde çalışarak yaşamlarını sürdürüyorlar. Pakistan'dakiler, tamamı Hijralardan oluşan iyi organize olmuş ve gurular tarafından yönetilen topluluklar halinde yaşıyorlar. Hijralığa geçişin tamamen ilkel koşullarda gerçekleştirilen hadım operasyonuyla başladığı belirtilirken, Mumbai'deki sağlık organizasyonu Humsafar Fonu'nun raporuna göre sağlık ocaklarını ziyaret eden Hijraların sadece yüzde 8'i hadım edilmiş halde. Hijralar düğünlerde ve törenlerde şarkı söyleyerek ve dans ederek aldıkları bahşiş ve hediyelerle hayatlarını kazanıyor. Düğünlere davetsiz giden Hijralar, para ya da çeşitli hediyeler almadan ayrılmıyor. Ne kadın, ne de erkek olarak kabul edilen Hijralar renkli giysiler giyiyor, ağır makyaj yapıyor ve mücevher kullanıyor. Ülkedeki Hijraların sayısının 500 bin olduğu tahmin ediliyor. TÜKÜREREK SELAMLAŞIYORLAR Kenya ve Kuzey Tanzanya bölgelerine yaşayan Masailer, selamlaşırken birbirlerine tükürmeyi tercih ediyor. El sıkışacakları zaman eline tüküren Masailer yeni doğan bebeklerin de yüzüne tükürüyor. Masai erkekleri böylece kötü ruhların bebeklerden uzaklaşacağına inanıyor. Bizdeki nazar anlayışına benzeyen bu gelenek sürdürülmeye devam ediyor. Sopa işleminin ardından öküz ya da boğa üzerine çıkarılan genç, düşmeden ileri geri üç tur attırılarak erkekliğini ispatlamış sayılıyor. BİR TUHAF KABİLE: BERBERİLER! Berberiler, bugünkü Mısır, Libya, Tunus, Cezayir ve Fas'ı içine alan Kuzey Afrika'nın bilinen en eski yerli halkı. Bazı mağara resimlerinin bulunmuş olması, Berberiler'in bu paleolotik toplulukların soyundan gelmiş olabileceği tezini güçlendirmekte. Berberi Kabilesi kadınları gelenekleri gereği yüzlerine, kollarına ve baldırlarına yeşil ve mavi karışımı bir renkle dövme yaptırıyor. Bu geniş coğrafyada göçebe ya da yarı-göçebe olarak yaşayan eski kabile... Berberilerin 'Berberice' adını verdikleri bir dile sahipler. Bu dilin alfabesi bugünkü İbraniceye oldukça benzemekte... DÜNYANIN EN UZUN BOYUNLU KADINLARI Dünyanın en uzun boyunlu kadınları unvanını taşıyan Padaunglar, Red Karen (Karenni) Kabilesi'nin bir alt gurubu... Shan dilinde 'uzun boyun' anlamına gelen Padaunglar aynı zamanda 'Zürafa Kızlar' olarak da biliniyor. Bir Padaung kadını hayatı boyunca ortalama 20 halka takmaktadır. Yaklaşık 10-12 kilogram ağırlığı bulan bu ağır pirinç halkalar zamanla omuzları aşağı bastırarak vücudun şeklini bozarak boynu uzatıyor. 5-6 yaşlarındayken çocukların boyunlarına halkalar takılmaya başlanmakta ve her yıl halkaların sayısı artırılmakta... ÖLÜLERİ MEZARDAN ÇIKARTIP GİYDİRİYORLAR Endonezya'nın Güney Sulawesi Bölgesi'nde 'Ma'nene' olarak adlandırılan ritüel, tüyleri diken diken ediyor. Bölgede yaşayanlar, her üç yılda bir ölülerine olan saygılarını göstermek ve onları onurlandırmak için mezarları açıyorlar. Açılan mezarlardan çıkarılan ölülerin üzerlerindeki giysiler temizleniyor, gerekirse yenileri giydiriliyor. Aile üyeleri, ölmüş akrabalarının mezarlarını tek tek açıp, cesetleri dışarı çıkarıyorlar. Sonrasında da, ölülerini yeni giysileri ile birlikte kasabanın etrafında yürütüyorlar. Yerel halk, öleli yüzyıllar olsa bile, aile üyelerinin hâlâ kendileriyle birlikte olduğuna inanıyor. Ölümlerinden sonra iyi korunan cesetler mezarlarından çıkarılıp, giysiler değiştirildikten sonra kasabayı geziyor ve sonrasında tekrar mezarlarına dönüyorlar. ŞİŞMANLIK ZENGİNLİK GÖSTERGESİ Moritanya'nın yerlilerinde zenginlik olgusu şişmanlıkla özdeşleştiriliyor. Bu sebeple anneler 5-15 yaşındaki kızlarını şişmanlatmak için özel bir çaba harcıyor. Kadın ne kadar şişman olursa babası ya da eşinin o kadar zengin olduğu anlaşılıyor.